Ηλικιωμένη αγγελία
ξεχασμένη Ιώ σε κατάκοπο τοίχο
με σαπισμένα σωθικά χορταίνουν οι φωτοφόρες βδέλλες
ιδιοκτήτρια ισόγειων πραγμάτων
σε ονειρική ανεπάρκεια
Οι πορείες έπαθαν υπερκόπωση
οι σελίδες αρκέστηκαν σε εγγαστρίμυθους
κλεπταποδόχοι καρποί σε έξαρση
και το χώμα φτερνίζεται σταυρούς
Οι ορίζοντες χρειάζονται επειγόντως
αιμοκάθαρση
βρώμισε λιμάνια η θάλασσα
κι ο ουρανός γέμισε κουτσουλιές χαμηλόβαθμων πτηνών
Κατασχεμένη γη το απέναντι πεζοδρόμιο
Στους φανοστάτες κατοικούν ακρίδες
κάτω από το κρεβάτι δεν υπάρχει τίποτα
παρά μόνο σκόνη
κατουρημένα πλακάτ
και πεντακάθαρα νύχια σε παραπληγικές πτήσεις
Τα περβόλια, γιε μου, πιάσανε τερηδόνα
τα τριαντάφυλλα λησμονήσαν την ντροπή
τ’ αφυδατωμένα φτερά κατηγορούν τα κεριά
Οι αγέρηδες σταθμεύσανε στην χωματερή
οι ηθοποιοί ξέμειναν από ατάκες
κι οι μάσκες έχασαν τα πρόσωπα
Θα σκάβω πίκρα μέχρι να βρω μέλι
Πότε παρκάρισαν τα μάτια τους
σε ασθματικά παιγνίδια τα παιδιά;
Από τότε
που σταμάτησε η περιστροφική κίνηση των λουλουδιών;
Απορώ για να απορώ
Τα σανατόρια είναι εκτός μόδας
Τώρα τα λένε ‘σπα’
Δυο τρία σκυλιά απέξω
γαβγίζουν τον κάθε ύποπτο
Θέα στην άποψη με Botox
η αριστερή μασχάλη έγινε εργάτρια
στην Silicon Valley
Το ζιβάγκο το 'φαγαν οι σκώροι
και το κασκέτο χρησιμεύει για να καλύπτει ‘κρανίου τόπο’
Εδώ κρυβόμαστε πίσω από τα χέρια μας
και ξέρεις πως γελάει καλύτερα
όποιος δεν κοιμάται τα βράδια και ξενυχτάει τα πρωινά
μου γράφει η φίλη μου
Οι αετοί τυφλώθηκαν
με τα κοράκια πλάγιασαν
ύαινες γεννήθηκαν
έφαγαν τους λύκους
ρεύονται συμφορές
και όπως γνωρίζεις πολύ καλά
πεινάει καλύτερα όποιος τρώει τους καθρέφτες του
της απαντώ
Γερασμένες πολιορκίες
κρέμασαν την αναιμική σφυρίχτρα
στον ρυτιδιασμένο λαιμό τους
απέλυσαν τις εικόνες
βλαστημάνε βαριεστημένα τους περαστικούς
χτυπάνε τατουάζ στους άδειους ώμους
Άθλιο πράμα η συνταξιοδότηση της οργής
ούτε ένα θυμάρι της προκοπής δεν σ αφήνει να μυρίσεις
ούτε μια μέλισσα τριγύρω να την κεράσεις τσίμπημα
Τελικά,
θα φτυαρίζω πολιορκίες ίσαμε να βρω αίμα
συνεχίζεται ...
Μαρία Ροδοπούλου
