που το ψέμα
κυκλοφορούν
σε έκτακτη επείγουσα ονείρωξη
Πιο πυκνά κι από τα δάση
με τα ριγμένα φύλλα
κι ας καλύπτουν αριστοτεχνικά
την εφήμερη σάρκα
Πιο άγρια από τους πάγους
με τα μετανευστικά ράμφη
σε εγρήγορση πείνας
Έξαφνα
όπως ο θάνατος
στο σοκάκι βρώμικης πόλης
Όμορφη
σαν την ζωή του Γερανού
στις αχαρτογράφητες λίμνες
Αινιγματική παρίας
θυμίζω την αριθμητική
στο παιδί του τελευταίου θρανίου
πιο πολύ
ακόμα περισσότερο
από την διαφήμιση των εποχιακών θιάσων
άπειρα διαστήματα
μεταξύ πράξης και πραγματικότητας
Μεσημέριασε, θαρρώ, και το βράδυ ανασαίνει στα μάτια μου
Είμαι εδώ
ανεξιχνίαστες αποστάσεις μακριά
άλυτη θηριωδία της μοναξιάς
αναπάντεχα ετοιμοθάνατη
αναπόδεικτος αλγόριθμος θνητών παιγνιδιών
Εσύ;
Μαρία Ροδοπούλου
