Ρουά ματ

Με διαβάζω στους λεπτοδείκτες της ενοικίασης
κάτω από τα φούμαρα
 κραυγαλέων φτηνών ειδώλων
Ασθματικά βήματα στο άγνωστο
και μια βεντάλια ν’ αερίζω την λησμονιά
μη μου λιποθυμήσει
καταμεσής παγωμένου καλοκαιριού
Σαν μια ανίκανη οικοδέσποινα
καίω τα χέρια σε άγραφτες ιστορίες
και φυσάω τα νεκρά ποιήματα
χαζεύοντας τις φλόγες που χαϊδεύουν ερωτικά
τις ακατοίκητες μάντρες των σπιτιών

Δύσκολο να λύνεις μυστήρια
και να προσκυνάς έστω κι ένα θαύμα γεμάτο τρύπες
όταν σ’ενοχλούν τ’ ανεξόφλητα ταξίδια
και οι ακάλυπτες επιταγές που έκοψαν
τα όνειρα σε μια απελπισμένη κίνηση
παραπλάνησης

Ρουά ματ, είπε η πραγματικότητα
και συνέχισε ανενόχλητη στον επόμενο ενοικιαστή
παρόλο που τα καχεκτικά σκυλιά των ηττημένων
ακόμα γαβγίζουν στο πέρασμά της

Μαρία Ροδοπούλου