Άτιτλο

Το χρέος σου απέναντι

στην ανελέητη θέα της θάλασσας
ως αγαπημένος ξένος

έφτασε με το ζόρι στα γόνατα

Η αυτοάμυνα μένει μόνο

την ώρα που πλησιάζει 

το τέλος της μυρωδιάς και της ακοής

μην ξεχάσεις 

κύμα στον καρπό σου να με δέσεις

κι ας έχουν φαγωθεί

απ'την αρμύρα μου

οι υποσχέσεις

Μια άλλη εποχή 

θα έριχνα τις αναμονές στο κανάλι της απόρριψης

και θα σε υποδεχόμουν στο κατώφλι της τρικυμίας

Στενάχωρο το τέλος των εποχών

Μαρία Ροδοπούλου