Ας γράψουμε ένα ποίημα ...

Ας γράψουμε ένα ποίημα
~ έστω κι αν τίποτα δεν μας αγγίζει~

Για το αγόρι  που εποφθαλμιά τη προκυμαία
λαχταρώντας το φωταγωγημένο πλοίο

κι ας ξέρει ότι ποτέ δε θα αγκυροβολήσει
στο λιμάνι που κείτεται αβοήθητο

τίποτα δεν σώζει τις πνιγμένες αποβάθρες, αγάπη μου
ούτε καν οι τρυφερές σου προσευχές

Για το κορίτσι που βάφει τα νύχια των ποδιών του
γελαστό
ανέμελο
κι ας γνωρίζει πως αύριο θα της κόψουνε τα πόδια

Για μένα και σένα
που δεν απαντηθήκαμε στις εύκολες πτήσεις
παρά μόνο μαζί τώρα στα λατομεία
Πες μου…

Νιώθεις επιτέλους το αίμα να κυλάει ελεύθερο;


Για όλους εμάς
που τραγουδάμε με κομμένες τις χορδές

αλλά πόσο μα πόσο ωραία είναι η φωνή μας

Ενάντια σε εκείνους που αφήνουν αποφάγια
πλάι στα σκουπίδια
Φτηνή, ξεκούραστη φιλανθρωπία, αγάπη μου
Fuck your humanity, friend
Και μη με παρεξηγείς…
Δεν ντρέπομαι να πω
στην ανθρωπιά σου να πάει να γαμηθεί

Με χόρτασε η ανωτερότητά σου

αλλά πιότερο η παράλυτη υπόκλιση
που’καμες στο παγκόσμιο φαγοπότι

με κύριο πιάτο εμένα κι εσένα 

Μαρία Ροδοπούλου

Υ.Γ. ώρα μηδέν

Ξέρετε ότι δεν αφορά
τον φόρο προστιθέμενης αξίας
αλλά τον φόρο προστιθέμενης ανοχής

 και ενοχής...

Ξέρετε γιατί πέθαναν οι Θεοί μας;
Γιατί εμείς είπαμε «Ναι στην φορολογία της ψυχής μας»…


ΥΓ1

Σχολιάστε ελεύθερα για λίγες μέρες

εξάλλου ....