16 Απρ 2018

Η μονοτονία της γελοιότητας



Παύση εργασιών στην φρίκη
για έκτακτο γύρισμα στους αστεϊσμούς

Το σάλιο έτρεχε από την στραβωμένη ψυχή, πύο σαπισμένης πληγής. Ανεπανόρθωτη ζημιά στην σοβαρότητα μιας τετελεσμένης φρίκης.  Μπεκρούλιακες βρυκόλακες και λιγδιασμένες σημαίες μαζί με την επισημότητα που αρμόζει στις καλοντυμένες κουτσουλιές, σφραγίζουν με βουλοκέρι την ανικανότητα. Μια κακομούτσουνη και καθόλου συμπαθητική,  γριά περιφέρεται στους δρόμους με τα στήθια κρεμασμένα στην πλαδαρή κοιλιά, η ξεχειλωμένη κυλότα, σύμβολο του συνδικάτου επαναστατημένων νεκρών.
Μοναδική ένδειξη ανθρώπινης λύπης, το τραβηγμένο λαστιχάκι της ξεθωριασμένης κυλότας. Κρέμεται στο πλάι, σαν ένα μικρό ανεπαρκές σχοινί σωτηρίας ή διαφυγής.
Στα πόδια της, απόψε, σέρνονται
managers με σοβαροφανή γυαλιά στα υποκριτικά κουρέλια της ταπεινοφροσύνης και στο κεφάλι της κορώνα μια και μοναδική ώρα θνητής δόξας. Τι θλιβερή η μονοτονία που στα χέρια σου κρατάς.
Σαν ένα φλάουτο που γεννήθηκε κωφάλαλο, ούτε μια νότα δεν άκουσε, μηδέ ξεστόμισε ποτέ. Φιλάσθενες φιλοδοξίες εν όψει. Κακόμοιρο παιδί...
Το βράδυ, μετά την έκτακτη προβολή, έχουμε σουαρέ στο μικρό κοιμητήριο που κρυφά χτίστηκε κάτω από τα θεμέλια του σπιτιού μας. Επίτιμος καλεσμένος, η γελοιότητα.


Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive