Get carried away by the time flow
Like a leaf at the death would bow
A fragile breath
under the fate’s inescapable net
a queen of spades
paired with a black ace
made by a green jade
a blushing maiden
barred from God’s Heaven
drinks primordial honey dew
The snow and you
that’s what I drew
as I was sinking into your painting’s view
Maria Rodopoulou
wishes for a 2024 full of happiness and prosperity
θερμές ευχές για το 2024, είθε να είναι
γεμάτο ευτυχία κι ευημερία
Είμαι παροδική
σαν τις σκιές που αντικατοπρίζει το φεγγάρι
και καίγομαι με την πρώτη του ήλιου αχτίδα
αλλά συνάμα επαναλαμβανόμενη
σα μια γιορτή πλέον βαρετή
όπου οι καλεσμένοι ολοένα λιγοστεύουν
οι φίλοι μου
χαμένα αστέρια στην ομίχλη των καιρών
είμαι
ένα δόγμα που κάποτε απορρίπτουν
αλλά σχεδόν πάντα δέχονται
φοβούμενοι το δικό τους αφανισμό
όμως τα μονοπάτια είναι στενά και δύσβατα
και πάντα τα διαβαίνω μόνη
ως μια πιστή
δυσλειτουργική
αναίτια
ανώφελη
πυξίδα
δείχνω πάντα τον ουρανό
και μετά απλώνομαι
κηλίδα αθάνατη
στο πεπερασμένο γεγονός
της ύπαρξής μου
γεμίζω τα ποτήρια τους με το αίμα μου
και υποκλίνομαι μπροστά
στο μεγαλείο της ανύπαρκτης στιγμής
Στην υγειά σας...
Μαρία Ροδοπούλου
τρεκλίζω
σαν μωρό που μαθαίνει να περπατάει
ενώ δίπλα μου η ζωή με προσπερνάει ανέμελη
καβάλα σε μια πραγματικότητα
με φιμωμένα μάτια
Πάντα με συγκλόνιζε η απρέπεια της
P.S
αν σταματήσεις να ονειρεύεσαι
τότε πώς;
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bookstars
Πατήστε εδώ
Κάποτε
Θα βγάλω το γείσο που σκιάζει
τις κόκκινες
παλίρροιες
και θα πετάξω χαρταετό στην άκρη των γκρεμών
σου
ίσα – ίσα για να τσακώσω ένα παιχνιδιάρικο αστέρι
που επιβίωσε της δολοφονίας
και θα πιω μαζί σου
μια βότκα straight up
χωρίς παγάκια να λιώνουν ανήμπορα
στη θέρμη
των χεριών σου
Υ.Γ
Δε θα δώσω καμία σημασία
στο κενό των ματιών
σου
Μαρία Ροδοπούλου