Βγήκα έξω, μια δαιμονισμένη μάγισσα,
στοιχειώνοντας το μαύρο αγέρα, γενναιότερη τη νύχτα
με τον Χθόνιο στ’ όνειρό μου, σύρθηκα
ανάμεσα στ’ άχαρα σπίτια, πηγαίνοντας από φως σε φως
ένα μοναχικό δωδεκαδάχτυλο τρελό πλάσμα
Μια γυναίκα σαν αυτή δεν είναι ακριβώς γυναίκα
Κι εγώ στο είδος της ανήκω
Στο δάσος βρήκα φιλόξενες σπηλιές
τις γέμισα με κατσαρολικά, μαχαίρια, ράφια,
ντουλάπες, μεταξωτά, αμέτρητα αγαθά
κι έφτιαχνα δείπνο για σκώληκες και ξωτικά
γκρινιάζοντας έβαζα πάλι τα πάντα στη σειρά
Μια γυναίκα σαν αυτή είναι παρεξηγημένη
Κι εγώ στο είδος της ανήκω
Ανέβηκα στην άμαξά σου, οδηγέ,
έγνεφα με τα μπράτσα μου γυμνά
τα περαστικά χωριά
μελέτησα τις τελευταίες φωτεινές διαδρομές,
επιβίωσα εκεί όπου οι φλόγες σου ακόμα
δαγκώνουν τους μηρούς μου
και τα πλευρά μου ακόμα τσακίζουν
κάτω από τους τροχούς σου
Μια γυναίκα σαν αυτή δε δειλιάζει να πεθάνει
Κι εγώ στο είδος της ανήκω
Απόδοση
Μαρία Ροδοπούλου
Her Kind by Anne Sexton
I have gone out, a possessed witch,
haunting the black air, braver at night;
dreaming evil, I have done my hitch
over the plain houses, light by light:
lonely thing, twelve-fingered, out of mind.
A woman like that is not a woman, quite.
I have been her kind.
I have found the warm
caves in the woods,
filled them with skillets, carvings, shelves,
closets, silks, innumerable goods;
fixed the suppers for the worms and the elves:
whining, rearranging the disaligned.
A woman like that is misunderstood.
I have been her kind.
I have ridden in your
cart, driver,
waved my nude arms at villages going by,
learning the last bright routes, survivor
where your flames still bite my thigh
and my ribs crack where your wheels wind.
A woman like that is not ashamed to die.
I have been her kind.
Σημείωση
Ο προτελευταίος στίχος του ποιήματος
μεταφρασμένος κυριολεκτικά λέει
"μια γυναίκα σαν αυτή δε ντρέπεται να πεθάνει"
η διαφορετική απόδοση της λέξης ashamed
είναι ξεκάθαρα η δική μου εξήγηση λαμβάνοντας
υπόψη το ύφος και το νόημα του ποιήματος
