Νεκρός δέκα χρόνια πια
ζω στη λησμονιά και μακριά από σένα
Δεν προσπαθώ να θυμηθώ
αλλά είναι δύσκολο να λησμονήσω
Μοναχικός τάφος
χιλιάδες μίλια μακριά
σου
με τόσο παγωμένες σκέψεις
πότε θα μπορέσω μακριά μου να τις
διώξω;
Ακόμα κι αν συναντηθούμε
δε θα με αναγνωρίσεις
Το πρόσωπο γεμάτο σκόνη
και τα μαλλιά παγωμένα
Ξαφνικά χθες βράδυ στ’ όνειρό μου
βρέθηκα στο σπίτι μας
Δίπλα στο παράθυρο του μπουντουάρ σου
ήσουν εσύ
χτένιζες τα μαλλιά σου και
βαφόσουν
Γύρισες και με κοίταξες χωρίς να μιλάς
Μόνο ρυάκια από δάκρυα κυλούσαν
Χρόνο με τον χρόνο
συνέχεια την καρδιά μου θα ραγίζουν;
Ο σεληνοφώτιστος τάφος
και τα αναιμικά πεύκα
Ελεύθερη Απόδοση από τ' αγγλικά
Μαρία Ροδοπούλου
Song of River City by Su Shi (Song Dynasty)
Ten years, dead and living dim and draw apart.
I don’t try to remember,
But forgetting is hard.
Lonely grave a thousand miles off,
Cold thoughts, where can I talk them out?
Even if we met, you wouldn’t know me,
Dust on my face,
Hair like frost.
In a dream last night suddenly I was home.
By the window of the little room,
You were combing your hair and making up.
You turned and looked, not speaking,
Only lines of tears coursing down.
Year after year will it break my heart?
The moonlit grave,
The stubby pines.
十年生死两茫茫，不思量，自难忘。
千里孤坟，无处话凄凉。
纵使相逢应不识，尘满面，鬓如霜。
夜来幽梦忽还乡，小轩窗，正梳妆。
相顾无言，惟有泪千行。
料得年年肠断处，明月夜，短松冈。
