22 Μαΐ 2023

Στέρφα


 "Στις 4:48 θα κρεμαστώ στον ήχο
της ανάσας του ερωμένου μου" Σάρα Κέην "4:48 Psychosis"

                                                      


 

Ν αγναντεύει μαζί σου
το τέλος ενός πικρού κόσμου
να διανύετε χέρι-χέρι
μια ιστορία
που δεν τελειώνει ποτέ
να πετάτε μαζί χαρταετό
πέραν των ορίων απόγνωσης
καθώς η οδύνη
θερίζει ανελέητα
τις αναμνήσεις



Και στέκομαι στην άκρη του φεγγαριού
               καθώς την μυρωδιά σου αφουγκράζομαι
                        με φιμωμένες τις άλλες μου αισθήσεις

τυφλή
στερημένη αφής
βυθισμένη στη σιωπή
               ωκεανούς μακριά από τους εγκόσμιους ήχους
χωρίς ένα γάβγισμα των θεών
       να διακόπτει την μοναξιά
με μόνο φράγμα ένα  μαργαριτάρι
      που εμποδίζει τον μαρασμό σου
μεθυσμένα χαμομήλια
      πέφτουν στις παλάμες
              συντρίβονται στους λωτούς σου

                      αλλά μαζί δεν πίναμε απαγορευμένα ποτά
                                     χαζεύοντας τις περαστικές σκιές
                                          που χορεύανε στα τέμπλα παρακμιακού ναού
                                                      ανάμεσα σε πεθαμένους αγγέλους
                                                                    και βαρετές παρθένες;

τότε που ακόμα λέξεις άρθρωνα
             απαγορευτικές
                            βλάσφημες
                                      μοναδικές
                                               υπέροχες
 απερίσκεπτες μαργαρίτες
                          που βιάστηκαν να πνιγούν
                                                           όταν τις σφαγιάσανε
στα πολυτελή
        νεκρά
                    διαμερίσματα
πραγματικών
                            - κάποτε πρέπει να συζητήσουμε
                                           για την υποκειμενικότητα της κοινής αποδοχής
                                                         το λένε και μαζική υστερία -
                            θλιβερών
                                      ω μα πόσο μίζερων
                                            σάρκινων κόσμων

ήθελα να σε ρωτήσω
            ακόμα ασχολείσαι με την εμφιάλωση στέρφας λογικής;

                                              σήμερα άρχισα να γράφω μαζί σου
                           το Ημερολόγιο της Λέξης
                                                         αλλά μην αφεθείς στα τυπωμένα
                                                             ψάξε (με) κάτω από τα κενά

ΙΙ.

               εκεί που όλα τελειώνουν
                                       το κενό δεν είναι κενό
και μια σιωπή γεμάτη
                        από νεογέννητες αβύσσους
καραδοκεί

το στείρο έδαφος δεν τραγουδάει
          κι οι πεθαμένοι ποταμοί
                                      χτίζουν στην κοίτη τους αδιαπέραστες πολιτείες
αφήνοντας τον άνεμο να σκορπίσει
                 στο χάος όλα τα σπουδαία

                              το ασήμαντο το κρατάει για εκείνη
                          εκεί κρύβεται
                                στο τίποτα και στο καθόλου        
                       
Κάποτε θα σου αφηγηθεί
                    πώς μπορείς να ξεδιψάσεις
σε ένα κόσμο χωρίς ουρανό
                κάποτε θα σου αφηγηθεί
πώς θ’ αγαπήσεις
            σ ένα ασφυκτικό σύμπαν

αλλά εσύ θα είσαι ο τελικός αφηγητής
           της δικής σου ιστορίας



Μαρία Ροδοπούλου
                 

21 Μαΐ 2023

Sarah Kane - Λαχτάρα

                                                                            "Λαχτάρα γένους θηλυκού
                                                                                           με αντικρουόμενα σύμφωνα
                                                                                                  όπως κι η ίδια η γυναίκα..." Μ.Ρ                                                                                                 

 



Και θέλω να παίξουμε κρυφτό
και τα ρούχα μου να σου δώσω
κι ότι μου αρέσουν τα παπούτσια σου, να σου πω
Και στα σκαλιά να κάθομαι όσο θα κάνεις μπάνιο
και στον αυχένα σου μασάζ να κάνω
και τα πόδια σου να φιλάω
και το χέρι σου να κρατώ
και να πηγαίνουμε μαζί για γεύμα
και δε με πειράζει όταν τρως το φαγητό μου
και να σε συναντώ στο Ρούμπι
και να μιλάμε για τη μέρα μας
και τα γράμματά σου να δακτυλογραφώ
και τα κουτιά σου να κουβαλώ
και με την τρέλα σου να γελώ
και κασέτες που δεν ακούς να σου δίνω
και να βλέπουμε μαζί ωραίες ταινίες
και να βλέπουμε μαζί φρικτές ταινίες
και για το ράδιο να παραπονιέσαι
και φωτογραφίες να σε τραβώ όσο εσύ κοιμάσαι
και να σηκώνομαι να σου φέρνω τον καφέ
και κουλούρι και γλυκό
και να πηγαίνουμε στο Φλορέντ
και να πίνουμε καφέ τα μεσάνυχτα
Και να κλέβεις τα τσιγάρα μου
και ποτέ να μην μπορείς σπίρτα να βρεις
και να σου λέω για το πρόγραμμα
που είδα χθες βράδυ
και στον οφθαλμίατρο να σε πηγαίνω
και να μη γελάω με τ’ αστεία σου
και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω
λίγο περισσότερο να κοιμάσαι
και στην πλάτη να σε φιλώ και να σε χαϊδεύω
και να σου λέω πόσο πολύ
αγαπώ τα μάτια σου τα χείλη σου τον αυχένα σου
το στήθος σου ακόμα και τον ποπό σου
όλα σου…
και καθισμένη στα σκαλιά να καπνίζω
μέχρι να επιστρέψει ο γείτονάς σου
και καθισμένη στα σκαλιά να καπνίζω
μέχρι εσύ να επιστρέψεις
και ν’ ανησυχώ όταν αργείς
και να εκπλήσσομαι όταν νωρίς γυρνάς
και να σου δίνω ηλιοτρόπια
και στα πάρτι σου να έρχομαι
και μέχρι τελικής πτώσης να χορεύω
και να λυπάμαι όταν έχω κάνει λάθος
κι ευτυχισμένη όταν με συγχωρείς
και τις φωτογραφίες σου να κοιτάζω
και να εύχομαι από πάντα να σε γνώριζα
και ν’ ακούω στ’ αυτί μου τη φωνή σου
και να νιώθω το δέρμα σου στο δέρμα μου
και να φοβάμαι όταν είσαι θυμωμένος
και το ένα μάτι σου κόκκινο είναι και το άλλο μπλε
και αριστερά τα μαλλιά σου
και αδιαπέραστο το πρόσωπό σου
και να σου λέω πόσο όμορφος είσαι
και να σ’ αγκαλιάζω όταν αγχωμένος είσαι
και να σε κρατώ όταν πονάς
και να σε θέλω όταν σε μυρίζω
και να σε πληγώνω  όταν σ’ αγγίζω και κλαψουρίζω
όταν είμαι δίπλα σου και κλαψουρίζω
κι όταν δεν κλαψουρίζω και στάζω δάκρια στο στήθος σου
και όταν το βράδυ σε πλημμυρίζω
και κρυώνω που την κουβέρτα πήρες
και ζεσταίνομαι όταν δεν την παίρνεις
και να λιώνω όταν χαμογελάς
και να διαλύομαι όταν γελάς
και να μην καταλαβαίνω όταν νομίζεις ότι σε απορρίπτω
όταν δε σε απορρίπτω
και ν’ αναρωτιέμαι πώς μπόρεσες να πιστέψεις
ότι θα σ’ απέρριπτα ποτέ
και ν’ αναρωτιέμαι ποιος είσαι αλλά να σε δέχομαι ούτως ή άλλως
και να σου λέω για το αγγελάκι του δέντρου για το μαγεμένο
αγόρι του δάσους που πέταξε πάνω από τον ωκεανό επειδή σ’ αγαπούσε
και να γράφω ποιήματα για σένα
και ν’ αναρωτιέμαι γιατί δε με πιστεύεις
και να αισθάνομαι τόσο βαθιά που λέξεις να μη βρίσκω για να το εκφράσω
και να θέλω μια γατούλα να σου πάρω την οποία θα ζηλεύω
επειδή πιο πολύ από μένα θα προσέχεις
και να σε κρατώ στο κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις
και σα μωρό να κλαίω όταν φεύγεις τελικά
και να ξεφορτωθώ τις κατσαρίδες
και να σου παίρνω δώρα που δε θες
και να τα παίρνω πάλι πίσω
και να σου ζητάω να με παντρευτείς
και να λες πάλι όχι
αλλά εγώ να συνεχίσω να ζητάω
επειδή αν και πιστεύεις ότι δεν το εννοώ
εγώ το εννοώ
πάντα το εννοούσα από την πρώτη φορά που στο ζήτησα
και να περιπλανιέμαι στην πόλη
      σκεπτόμενη ότι άδεια είναι χωρίς εσένα
και να θέλω ό,τι θέλεις
και να νιώθω ότι χάνομαι αλλά ξέρω ότι
είμαι ασφαλής μαζί σου
και να σου λέω τα χειρότερα του εαυτού μου
και να προσπαθώ να σου δώσω
τα καλύτερα του εαυτού μου
επειδή δε σου αξίζει λιγότερο
και ν’ απαντάω στις ερωτήσεις σου που δε θέλω
και να λέω την αλήθεια που δε θέλω
και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής
επειδή το ξέρω ότι το προτιμάς
και να νομίζω ότι όλα τελείωσαν αλλά να κρατιέμαι
για δέκα ακόμα λεπτά πριν με πετάξεις απ’ τη ζωή σου
και να ξεχνάω ποια είμαι
και να προσπαθώ να έρθω πιο κοντά σου
επειδή είναι όμορφα να σε μαθαίνω
κι αξίζει τον κόπο και να σου μιλάω με κακή προφορά Γερμανικά
και να σου μιλώ με ακόμα χειρότερη προφορά Εβραϊκά
και να σου κάνω έρωτα στις τρεις το πρωί
και με κάποιον τρόπο
με κάποιον τρόπο
με κάποιον τρόπο
να σου δίνω να καταλάβεις λίγο
την συντριπτική
αιώνια
ακατανίκητη
άνευ όρων
πλήρης
εμπλουτισμένη
επεκτεινόμενη
συνεχιζόμενη ατελείωτη
αγάπη
που έχω για σένα


And I want to play hide-and-seek
and give you my clothes
and tell you I like your shoes
and sit on the steps while you take a bath
and massage your neck and kiss your feet and hold your hand
and go for a meal and not mind when you eat my food
and meet you at Rudys and talk about the day
and type your letters and carry your boxes
and laugh at your paranoia
and give you tapes you dont listen to
and watch great films and watch terrible films
and complain about the radio
and take pictures of you when youre sleeping
and get up to fetch you coffee and bagels and Danish and go to Florent and drink coffee at midnight
and have you steal my cigarettes and never be able to find a match
and tell you about the the programme I saw the night before
and take you to the eye hospital
and not laugh at your jokes
and want you in the morning but let you sleep for a while
and kiss your back and stroke your skin
and tell you how much I love your hair your eyes your lips your neck your breasts your arse your
and sit on the steps smoking till your neighbour comes home
and sit on the steps smoking till you come home
and worry when youre late
and be amazed when youre early
and give you sunflowers
and go to your party and dance till Im black
and be sorry when Im wrong
and happy when you forgive me
and look at your photos
and wish Id known you forever
and hear your voice in my ear and feel your skin on my skin
and get scared when youre angry
and your eye has gone red and the other eye blue
and your hair to the left and your face oriental
and tell you you’re gorgeous and hug you when you’re anxious
and hold you when you hurt
and want you when I smell you
and offend you when I touch you and whimper
when I’m next to you and whimper
when I’m not and dribble on your breast and smother you in the night and get cold
when you take the blanket and hot when you don’t and melt
when you smile and dissolve
when you laugh
and not understand why you think I’m rejecting you when I’m not rejecting you
and wonder how you could think I’d ever reject you
and wonder who you are but accept you anyway
and tell you about the tree angel enchanted forest boy who flew across the ocean because he loved you
and write poems for you and wonder why you don’t believe me
and have a feeling so deep I can’t find words for it
and want to buy you a kitten I’d get jealous of because it would get more attention than me
and keep you in bed when you have to go
and cry like a baby when you finally do
and get rid of the roaches
and buy you presents you don’t want
and take them away again
and ask you to marry me
and you say no again
but keep on asking
because though you think I don’t mean it
I do always have from the first time I asked you
and wander the city thinking it’s empty without you
and want what you want
and think I’m losing myself but know I’m safe with you
and tell you the worst of me
and try to give you the best of me
because you don’t deserve any less
and answer your questions when I’d rather not
and tell you the truth when I really don’t want to
and try to be honest because I know you prefer it
and think it’s all over but hang on in for just ten more minutes before you throw me out of your life
and forget who I am
and try to get closer to you because it’s a beautiful learning to know you
and well worth the effort and speak German to you badly and Hebrew to you worse
and make love with you at three in the morning
and somehow
somehow
somehow
communicate some of the overwhelming
undying
overpowering
unconditional
all-encompassing
heart-enriching
mind-expanding
on-going
never-ending
love
I have for you


Απόδοση
Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive