Αφού δε φτάνει η απέραντη άνυδρη έρημος των εποχών, η τελματώδης
άβυσσος των άτεχνων ευνουχισμένων ερπετών που εγκλωβίζουν σ εφιάλτες τον
ανθρώπινο νου, κι επειδή ως ελληνική αλλά κι ως παγκόσμια κοινωνία παράγουμε
τόνους σκουπιδιών – το αποτέλεσμα, εξάλλου, δείχνει και την προέλευσή του,
σκουπίδι είσαι, απορρίμματα παράγεις – αφού οι αιρετοί ‘άρχοντες’ – κι εδώ
θυμήθηκα εκείνη τη παλιά φράση ‘η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά’ και γέλασα
πικρά – ηγούνται της σκουπιδολαγνείας και της σκατολογίας – αυτός είσαι, αυτούς
εκλέγεις κι άσε τα γνωστά «το μη χείρον βέλτιστον» και καταλήγεις τροφή των
χοίρων, λες και το «Χι» της αποχής θα
προκαλέσει την οργή του θεού σου και θα πέσει πάνω σου ως φλεγόμενος μετεωρίτης
της κόλασης των σκουπιδιών εξάλλου σ αυτόν τον μετεωρίτη δεν περνάς τις μίζερες
ώρες της θλιβερής ζωής σου; - αφού δεν αρκούν οι άχρωμες μέρες όπου το μυαλό
σου – ή ό, τι έχει απομείνει από αυτό – κονσερβοποιείται, παστεριώνεται και
σερβίρεται ως γεύμα των τεράτων, όπου η ψυχή, το πνεύμα και το σώμα υπηρετούν
πλέον τους βλάσφημους της Τέχνης και του Πνεύματος, αφού φτάνεις μέχρι το
σημείο να πληρώνεις για να βλέπεις τα σκουπίδια – όλα οργανικά κι αναλώσιμα, όμως
, παρακαλώ – γιατί τότε εξοργίζεσαι ή τέλος πάντων έτσι διακηρύττεις, όταν τα
σκουπίδια ανθρώπινα και μη κατακλύζουν τον ιερό τόπο του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου;
Εξάλλου εσύ δε διαφήμισες τον σκηνοθέτη
που ήθελε να εκθέσει με περηφάνια τα σκουπίδια του μυαλού του στο αρχαίο Ελληνικό
θέατρο – αφού προφανώς δε φτάνουν οι προσβολές που δέχεσαι κι οι υποκλίσεις που
κάνεις μπροστά στους βάρβαρους κροκόδειλους - εσύ δεν ήσουν που επέτρεψες στα σκουπιδολάγνα
έρποντα να εισβάλλουν ως χυδαίοι γελωτοποιοί σε ιερό χώρο; Εσύ δεν είσαι που δέχτηκες
να αφοδεύσεις πάνω στην ίδια την Τέχνη που λες ότι υπηρετείς ηθοποιέ; Εσύ δεν
είσαι Υπουργέ Πολιτισμού που περήφανα οδηγείς το απορριμματοφόρο στη χωματερή –
πλέον – της Επιδαύρου;
Ένα μνημείο – σύμβολο της αρχαίας ελληνικής Τέχνης – η Επίδαυρος - και μια από τις
καλύτερες τραγωδίες που έγραψε ο Ευριπίδης – Η Μήδεια - καταντήσανε λαμπερά απορρίμματα
στα χέρια ξένων και εγχώριων άνοων υποκειμένων. Ένα ανέκδοτο της δήθεν μοντέρνας τέχνης και βαθιάς υποτίθεται σκέψης και κουλτούρας του σκουπιδολάγνου σκηνοθέτη. Ευχαριστούμε για τα σκουπίδια που μας σερβίρατε, ήταν όντως μοναδικά.
Τα σκουπίδια, τελικά, που κατοικούν στην ψυχή σας βρωμάνε περισσότερο απ’ όλες τις
χωματερές του κόσμου μαζί και, δυστυχώς, η δυσωδία τους γίνεται πύλη σε μια ατελείωτη
μέρα βυθισμένη στον υπόνομο της βλάσφημης, βρωμερής, σκατολάγνας χυδαιότητας σας.
Μαρία Ροδοπούλου
