που η μέρα με ελαφριά καρδιά
ενοχοποίησε
Έχεις κατεβεί ποτέ την Πανεπιστημίου; Σίγουρα ναι.
Τα λεωφορεία έρχονται ανάποδα προς το Σύνταγμα.
Και πάντα με φοβίζει μια μετωπική σύγκρουση μαζί τους.
Ενώ αυτά θα έχουν το άλλοθι της νομιμότητας , εγώ, μια παράνομη της όρασης, θα καταδικαστώ σε ισόβια απομάκρυνση από την πόλη
(δεν υπάρχουν κοινωνίες πια, μόνο πόλεις) γιατί δεν απέφυγα το πεπρωμένο μου.
Σκέφτομαι όμως, ότι περισσότερο θα με τρόμαζε το πένθος των φίλων
που από μακριά θα έκλαιγαν για με
και για την εξορία μου από τα ασφαλτοστρωμένα ιδανικά τους.
Θα νόμιζαν πως λυπόμουν για την εξοστράκιση
και πως θα ποθούσα, ακόμη, να φιλώ τα ψυχρά και λερωμένα οδοστρώματά τους.
Και αυτό θα σήμαινε πως όσο ένοχη είμαι εγώ άλλο τόσο αθώοι είναι οι αγαπημένοι μου ...
Η Νύχτα εκφωνεί τον Θάνατο
που η μέρα βιάστηκε ως φόνο εξ αμελείας
να δικάσει
Μαρία Ρ.
"starting from zero you got nothing to loose" T.C.
Τα λεωφορεία έρχονται ανάποδα προς το Σύνταγμα.
Και πάντα με φοβίζει μια μετωπική σύγκρουση μαζί τους.
Ενώ αυτά θα έχουν το άλλοθι της νομιμότητας , εγώ, μια παράνομη της όρασης, θα καταδικαστώ σε ισόβια απομάκρυνση από την πόλη
(δεν υπάρχουν κοινωνίες πια, μόνο πόλεις) γιατί δεν απέφυγα το πεπρωμένο μου.
Σκέφτομαι όμως, ότι περισσότερο θα με τρόμαζε το πένθος των φίλων
που από μακριά θα έκλαιγαν για με
και για την εξορία μου από τα ασφαλτοστρωμένα ιδανικά τους.
Θα νόμιζαν πως λυπόμουν για την εξοστράκιση
και πως θα ποθούσα, ακόμη, να φιλώ τα ψυχρά και λερωμένα οδοστρώματά τους.
Και αυτό θα σήμαινε πως όσο ένοχη είμαι εγώ άλλο τόσο αθώοι είναι οι αγαπημένοι μου ...
Η Νύχτα εκφωνεί τον Θάνατο
που η μέρα βιάστηκε ως φόνο εξ αμελείας
να δικάσει
Μαρία Ρ.
"starting from zero you got nothing to loose" T.C.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου