20 Απρ 2010

Αυτόφωτοι


Ονειρεύτηκα

πως κατεβαίναμε μαζί

τις προσκλήσεις

ανάποδα των θελήσεων της κορυφής

Όλο και πιο πολύ ελαττωνόμαστε

μπροστά σε ρουθούνια ματωμένα που κυνηγούσαν κρίνα πεσμένα

Όλη η μυρωδιά μαζεμένη στα λουλούδια
που χωρίς άγγιγμα ψυχορραγούσαν

Η αφή είχε αδειάσει στις επαναληπτικές διαδρομές

Εσύ έκλαιγες όλο έκλαιγες

Όμως τα δάκρυα δεν κατηφόριζαν

Υπάκουα έπαιρναν τον δρόμο της επιστροφής

Άφυλα όντα

με χρυσόσκονη ντυμένοι

σε παγκάκια ξεκούραζαν την υπόσταση

ενώ τα παιδιά τους, νεκρά, κουβαλούσαν το φορτίο της καταγωγής

Εμείς
τρομαγμένοι από τις θεικές μορφές
ξεσκονίζαμε ο ένας το κορμί του άλλου

διώχνοντας μακριά την αλλοπρόσαλη γύρη


Είναι κολλητική η ασθένεια των Λαμπερών, ψιθύρισες φοβισμένος.

Έτσι και αρρωστήσουμε θα φωτίζουμε το ίδιο πρωί και βράδυ

Στο τέλος δεν θα αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον παγιδευμένοι στην όραση του δικού μας φωτός

Έχω μάθει πως υποχρεωτικά φορείς θα δηλώνουμε αλλιώς θα γίνουμε και εμείς κουβαλητές


Χθες βράδυ Ονειρεύτηκα

πως μαζί τρέχαμε

μακριά από τους θεούς


Αυτόφωτοι άνθρωποι ήμαστε …


Μαρία Ρ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive