Pina Colada στο αναψυκτήριο σκωτσέζικων Θλίψεων

Αυτοσχέδιες ανασύρονται οι στιγμές. Ξαφνικά όλα αλλάζουν προοπτική όταν βλέπεις κάποιον ηλικιωμένο στο θαλασσοδερμένο παγκάκι της νοτισμένης αποβάθρας να κάνει κοιλιακούς. Εσύ πίνεις μια παγωμένη pina colada και συνειδητοποιείς ότι γεννήθηκες με πέτρινους αστραγάλους. Και σιγά σιγά όσο μεγάλωνες προχωρούσε όλο πιο πάνω ο ιός της αφοσίωσης σε λανθάνουσες στέγες. Ούτε καν το χρώμα που είχαν περάσει τα κεραμίδια τους δεν σου άρεσε. Πως το δέχτηκες, ακόμα αναρωτιέμαι.

Πέρασε στις γάμπες, στα γόνατα, στους μηρούς, στο κέντρο του ερωτισμού σου. Εκεί αιμορράγησες για πολύ καιρό αλλά τελικά μύθος πως οι πληγές μένουν ανοιχτές. Και αν θες να είσαι σχεδόν αντικειμενική θα πρέπει να γελάς με τις τυχαίες δυστυχίες σου. Τελευταία στιγμή σώθηκες. Σαν έφτασε τον αφαλό σου, ένα φορτηγό γεμάτο τρύπες σου έστειλε φίλτατος κύριος, με τις παρτιτούρες σε ταξιδεμένα μάτια, αποτυπωμένες, μαζί με ένα ποτήρι Lagavulin κερασμένο – χωρίς πάγο. Το καπνισμένο αντίδοτο πίνεται σκέτο. - With compliments είπε με την γνώση να αιωρείται γεμάτη καχυποψίες μες στην εκκωφαντικά άδεια αίθουσα.

Τα θυμάσαι αυτά την ώρα που πίνεις το ανούσιο ποτό. Mια κλεφτή ματιά στην ανελέητη γυμναστική είναι αρκετή. Αδειάζεις με διακριτικότητα το ποτήρι σου στο διπλανό παρτέρι. Ξέρεις βέβαια πως επειδή από την μέση και πάνω γλύτωσες δεν σε απαλλάσει από το βάρος των κάτω μελών σου. Δηλαδή, συγνώμη τι περίμενες; Δεν είναι όλα σε αυτόν τον κόσμο ένα απλό χτύπημα καφέ στην φραπεδιέρα που σου χάρισε ο άτυχος που πήγε να μαζέψει τις αβάσταχτες τρύπες που έπεσαν από το φορτηγό λόγω άθλιας εθνικής συγκυρίας απόψεων! Eξάλλου ,τίποτα δεν σε προστατεύει από την σκωτσέζικη θλίψη των αδιάκριτων αναψυκτηρίων.

Κι ας έχεις στήθια οδόφραγμα στην τσιγγούνικη λύπη ...

Και πάνω που σου ‘ρχεται να παραγγείλεις δεύτερο ποτήρι από το κατασκεύασμα που σου καταργεί την χειροποίητη δημιουργία, ακάλεστος στο τραπέζι σου. Ο κ . Γκρι Περιστέρης προσγειώνεται δίπλα από το μπωλ με τα κριτσανιστά πατατάκια. Σε κοιτάει. Ε, λες από μέσα σου, δεν θα φοβηθώ τώρα και ένα πετούμενο περαστικό. Εδώ δεν φοβήθηκα διαβάτες και διαβάτες. Από μόνος του αρχίζει το φαγοπότι και κάπως έτσι καταλήγει η ιστορία. Εσύ με τον κ. Αυθάδη να τρώτε μαζί. Ευτυχώς που δεν πίνει, σκέφτεσαι ελαφρώς μεθυσμένη παραγγέλνοντας αυτό που τόση ώρα γουστάρεις.
Μια ακριβή δόση Lagavulin σε κρυστάλινο ποτήρι.

Ακόμα και η μοναξιά διδάσκεται σε υψηλά, γεύσης, γούστα.



Μαρία Ρ.

Υ.γ

1)

Ξέρω ότι απορείτε για τον ανεμοδαρμένο κύριο με τους κοιλιακούς. Guest star χθεσινών μεσημεριανών εικόνων και εκκίνηση για το κείμενο ήταν. Σκέφτηκα πως εκείνος δεν είχε ούτε ένα πέτρινο μυ σε ολόκληρο το χρόνιο σώμα του.

2)

Στον ποιητή Βασίλη Πολύζο που, το ίδιο απόγευμα, μου χάρισε την ιστορία του φορτηγού με τις τρύπες και μου σύστησε το πιο εύγευστο malt ουίσκι