10 Απρ 2010


Μην χτυπάς, Κύριε.

Κοιμόμαστε ακόμα.
Και οι προσευχές σου ανησυχούν τον ύπνο του τυχαίου.


Δελτία πείνας
μοιράζονται σε κατοχικούς χρόνους.
Σαπισμένα συσσίτια πασπαλισμένα με δήθεν ευχές
και εμπλουτισμένα με ξυράφια κακίας.
Στην ίδια ουρά πεινασμένοι και χορτάτοι.

Κόσμοι γεμάτοι απεγνωσμένους ζήτουλες και χαρούμενους δήμιους

Βαδίζουν στα λυπημένα τοπία παστεριωμένης αποδοχής
αλλά που να βρούν τ' όνομά τους στην αντανάκλαση
βαλτωμένων δείπνων;
Ένα χτύπημα στον ώμο η ανακούφιση
με μια σειρά άπλυτα δόντια
να δαγκώνουν τα πεσμένα γεννητικά όργανα.

Και εγώ τρώω τον θάνατο μπουκιά μπουκιά
απολαμβάνοντας το γδάρσιμο στον λάρυγγα
Ο διπλανός μου μαζεύει τα ψίχουλα που πέφτουν
από τις ευλογίες των επαγγελματιών θλιμμένων
Μυρηκάζει την απόγνωση με μια δόση μουχλιασμένου έρωτα
και 3/4 δανειζόμενων στίχων

Τα έμαθες; με ρωτάει. Η φάμπρικα κοντά στο σπίτι σου
ζητάει εργάτες για να τρώνε ό,τι πετάει η προηγούμενη βάρδια.


Μαρία Ρ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive