15 Δεκ 2010
Οι ιστορίες της Ρο ή πως βάζουν στις επιθυμίες αποσμητικό
Γύρω στις 4 τα ξημερώματα και κάτω από τις ιδρωμένες μασχάλες πόλης που ικετεύει για γρήγορη ευθανασία άρχισαν να γκρεμίζονται τα πιο ψηλά πατώματα της ανάγκης. Πρώτα έπεσε το μεγάλο κατάρτι στο πρυμνιό μέρος της αποθέωσης του μοναδικού ονείρου. Σε ανέστιες εποχές δεν μπορώ να αποκαλύπτω μυστικές εξόδους, είπε. Γρήγορα διέφυγε στα αμπάρια ελλειπτικού αστερισμού– χωρίς να ξέρει ότι κανείς και τίποτα δεν γλυτώνει από την λυκίσια μανία αγιότατης επιθυμίας. Χώρος σκοτεινός φωτισμένος μόνο από μια μικρή λάμπα. Μύριζε κλεισούρα, μπαγιάτικη αρμύρα και χυμένο αίμα αναμιγμένο με το σπέρμα μιας μοναδικής σύμπτωσης. Ένας κρεμασμένος γάντζος λίκνιζε ράθυμα το σιδερένιο στόμα του. Αυτόν δεν θα τον χρειαστώ, σκέφτηκε, πάρα μόνο σε περίπτωση έκτακτης ερμηνείας και πάλι όχι για τα χέρια μου. Μόλις έβγαλε το πανί που της κάλυπτε το αριστερό μάτι
– σε κάποιο από τα κατεδαφιστέα ταξίδια είχε κατόπιν ανταρσίας χρηστεί η πειρατής εξαίρεση στον κόσμο που κουρσεύει τον εαυτό της. Όσο πιο πολύ μισούσε τόσο πιο πολύ δεν μπορούσε να σβήσει τα μέλη της. Έτσι άρχισε να τα σκεπάζει. Όταν κάλυψε το ένα της μάτι κατάλαβε πως δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο να κρύβει. –
είδε την διαιρεμένη αιτία να γίνεται το Όλον. Πάνω σε ένα κρεβάτι νωχελικά αφημένη, εκείνη. Ολόγυμνη με την ανάσκελη αισχρότητά της διάπλατα ανοιχτή στις χαλαρωμένες οσμές. Ένας μαύρος πάνθηρας ξεκούραζε τις τριχωτές πράξεις του πάνω στην κατακλυσμική σάρκα. Η γυναίκα και το αιλουροειδές κοίταξαν την αποτυχημένη κουρσάρο με τα λαμπερά κίτρινα μάτια τους.
«Δεν υπηρετώ δυσχερείς αναμνήσεις, είπε ο πάνθηρας. Προτιμώ να τις μεταναστεύω στο κορμί της και μετά να γίνομαι η Ιερά Εξέταση των πόθων της»
Η Μ, κουρδισμένη ακινησία, μάζεψε όλο το θάρρος που είχε στους αστράγαλους απομείνει και γυρίζοντας την πλάτη κατευθύνθηκε προς τον ακέφαλο γάντζο. Τον ξεκρέμασε με αγάπη – είχε χρόνια το άγγιγμά του να νιώσει – και τον κάρφωσε στα χαμογελαστά στήθια της. Μετά χωρίς κουβέντα ξάπλωσε ανάμεσα τους αφήνοντας τον κόσμο να καταρρέει στην ασημαντότητα του.
«Ας βάλω και μια φορά αποσμητικό, τον παρανοικό συλλογισμό αποζημιωτικού εφιάλτη, στις επιθυμίες μου» σκέφτηκε και έκλεισε τα μάτια στην φασαρία που έκαναν οι βρώμικες πατούσες της Μητρόπολης της μετριότητας.
Μαρία Ροδοπούλου
Τίποτα πιο ανελέητο από το όνειρο. Μόλις φτάνεις να το αγγίξεις
εκείνο λιώνει κάτω από τις αχτίδες συνομώτριας αυγής.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Dark Virtual Poetry
Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.
Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων
Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα
Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή
Μ.Ρ
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα
Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή
Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας
Μ.Ρ.
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας
Μ.Ρ.
Δημοφιλείς αναρτήσεις
Περιοδικό
Alex Papadiamantis
Εκπομπή Πολιορκίες
Εμπόδια Φτερά
Blog Archive
-
►
2024
(27)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2023
(30)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (6)
-
►
2022
(22)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2021
(20)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2020
(30)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2019
(35)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (5)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2018
(27)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (3)
-
►
2017
(31)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2016
(35)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (3)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2015
(49)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (3)
- ► Φεβρουαρίου (6)
- ► Ιανουαρίου (5)
-
►
2014
(40)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2013
(21)
- ► Δεκεμβρίου (6)
- ► Σεπτεμβρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2012
(27)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2011
(38)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (3)
- ► Φεβρουαρίου (6)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
▼
2010
(79)
- ▼ Δεκεμβρίου (8)
- ► Σεπτεμβρίου (8)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (7)
-
►
2009
(17)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2008
(15)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (3)
2 σχόλια:
Καθε φορά με ξυπνά απότομα και μια επιθυμία
η έντονη οσμή της σηπτικής διάταξης των ερχόμενων
η φρεσκια τσάκιση ποτέ δεν επαρκει
της προθεσως
Βλεπεις
Τα καταρτια μετατρεπονται ευκολα στις σημαντικές προσφωνησεις
ως σύμβολα
και τα σχοινια ως προσκλητηρια ελαφρων αναχωρησεων
Παντα θαρουσα πως αρκει ο ληστης να εχει τραχυ προσωπο και καλυμενο ματι
τι αθλιο που ειναι το πρωί που αποκάλυψε
πως στον γαντζο κρεμαστηκε η προσευχη
και η γλυκοφιλούσα δυναστρια ηταν
Αυτον τον πυρετό κάποτε θα τον πνίξω σε μεθυσμένο κριθάρι
να παψει να λοξοδρομει υποθεσεις
Υ.Γ
Ανρωτιεμαι μπροστα στο κρεμασμενο λιογερμα
που ειναι ολοι αυτοι που σε καγκελοφρακτα πόδια να μεταλάβουν την οδυνη ορεχθηκαν ...
Mat
θα σου απαντήσω με μία φράση του Λειβαδίτη
"Γι αυτό αγαπώ τα νεκροταφεία. Γιατί βάζουν τέλος στις λεπτομέρειες"
Υ.Γ
"Πολλές οι νοσταλγίες στην πείνα του δωματίου αλλά λίγες οι επικυρωμένες. Οι λοιπές χρεώσεις δού-λ-ειων ίππων"
Σ ευχαριστώ, Mat of the wind :)
Δημοσίευση σχολίου