Στα μποντουάρ των λωτοφάγων

Μέσα στα μποντουάρ της ομοιοκαταληξίας και στις βραχνιασμένες αιτίες
oιδα-ν-οικών απ-αγορεύσεων, όλοι οι δρόμοι στα μάτια του χυμένοι.
Με δελεάζει η νωχελικότητα μοιραίας σύμπτωσης.
Μου θυμίζει την Μυρτώ που χόρευε ντυμένη μέσα σε πλήθος γυμνό από αγώνες.
Χαρτοσημασμένα μέτωπα ενάντια στην πυρακτωμένη ένσταση της λήθης της.
Πόσες εξώπορτες μπορεί το πρόσωπο να φορτωθεί
όταν οι κύκλωπες τον αλιθωρισμό τους ρίχνουν στην ιδρωμένη πίστα
όπου οι γλάροι παραμονεύουν ν’ αρτηθούν κάποιας λανθασμένης
αλλά πάντα ελεγχόμενης εγκυμοσύνης.
Διάδοχοι του ανατοκισμού στα τσιφτετέλια της απόγνωσης.
Αλλά είναι αυτός ο άνδρας που μυρίζει τα μαλλιά μου
και αποβάλει τα καταναγκαστικά έργα φυματικής χορογραφίας.
Επωάζει έρωτα καταμεσής της υπεροψίας ψεύτικων οδοντοστοιχιών.
Βάζει σε πειρασμό τους απενεργοποιημένους αδένες της γυναικείας μου κοιλότητας
και ολόκληρη με ανασαίνει.
Χωρίς καμιά απόδειξη, αγάπη με ενοχοποιεί, με θράσος,
μέσα στα μποντουάρ των λωτοφάγων ευνούχων.

Υ.Γ.

ακόμα εδώ αποφεύγοντας σειρήνιες προθέσεις νουάρ ημερών


Μαρία Ροδοπούλου