Endless Emotion

H Έμιλυ χειριζόταν το πηδάλιο
Όταν ο θαλασσινός άνεμος
έστελνε άτακτες ριπές στα καστανόξανθα μαλλιά
χιλιάδες ήλιοι γέμιζαν τους νεφρίτες των ματιών της

Τότε ήταν που έστελνα στο διάβολο
όλες τις σκουριασμένες άγκυρες τιμολογημένων συνηθειών
Μεθούσα πίνοντας μονορούφι την ξέφρενη ρότα.
Πως να στο πω;
Θάλασσα Μέρα ήμουν
καταμεσής νυκτόβιων στεριανών αρπακτικών

6 : 49’
στείρος καλλιτέχνης
τρομάζει από τους δείκτες της αυγής

στο μισοφέγγαρό της προετοιμάζει

Την ομάδα αίματος της θάλασσας
μ’ ένα κυματόμετρο στα δάχτυλα
διανύει τους μώλωπες που θηλάζουν τα βράχια της

Εκτάκτως ημικύκλια
στράφηκε η Melissa σ' έναν άξονα διατηρητέας παλίρροιας

Και ξέρεις;
H ιστορία γράφτηκε όλη σε μια σελίδα μουσκεμένη
από τα ρείκια που φύτρωναν σ’ εκείνο το εξαίσιο κομμάτι του κορμιού της
Καταργούσε όλα τα δισκοπότηρα - πλουσίων και μη.
Γιατί όταν πίνεις κατανυκτικά
κατευθείαν από την πηγή
αποζημιώνεις
τον μαθημένο
σε συσκευασμένα όνειρα
λάρυγγα

The Fallen were surrounded by our joy...

Στο τέμπλο εκείνου του βυθού
υδρόβια θηλαστικά χείλη
με δικαίωμα
κοινωνούν σημάδια της προκατάληψης
για να συντηρεί το στόμα της υγρό

γδαρμένο από τα κοράλλια

Έτσι ώστε ό, τι κόκκινο αναδύεται
να σκάει
αφρώδες νάμα στα παράλια de l’interdite

Λίγο να κοιμηθείς
Λίγο να φας
‘Πολύ’ να πιείς
It’s hard to tell
it hurts to tell
But spell

‘ The nights must continue to feel’’

Λίγο να γεννηθείς,
Λίγο να ερωτευθείς,
Λίγο να μεγαλώσεις

Πέρασε η ώρα

Σβήσε τα φώτα
και άσε τους Αγγέλους να προβάλλουν
ασπρόμαυρες ταινίες στα θλιμμένα μάτια σου

Can΄t you hear us?
We are drowning into emotion΄s endless sea


Μαρία Ροδοπούλου - Βάγγη Χατζησταμάτη