Διαβάτης
μισής ανάσας νότα
Γυρεύει η απώλεια
το στιγματισμένο ακατόρθωτο
Μια μικρή
άλυτη συνάρτηση
η ηχώ των περασμένων
Κρατούν καλά
τα μυστικά τους οι χαράδρες
και χάνεται ο διαβάτης
στις κοφτερές πλαγιές τους
Λεία ευάλωτη τα βήματα
Αφηνιασμένοι δρόμοι
και δυο δράμια
βουρκωμένα όνειρα
Έχει η ψυχή εγκαύματα
και φωτιές τα μάτια
Δαγκώνουν τ’ ανθισμένα
το τσαλακωμένο ανέφικτο
Ποιος ήταν ο διαβάτης
πριν τα βήματα
γεμίσουν σκιάχτρα;
Μαρία Ροδοπούλου
4 σχόλια:
Καιρό είχα να δω από σένα ποίημα. Μήνες.
Πολύ χαίρομαι. Όσο κι αν έχεις πει ότι δεν σε εκφράζει όσο η πεζοποίηση, εγώ σε βρίσκω ιδιαιτέρως καλή σε αυτό.
Δεν ξέρω αν υπάρχει διαβάτης...ή αν υπήρχε...
Ξέρω πως τα σκιάχτρα έχουν περικυκλώσει τις ζωές μας.
Καλησπέρα Μαρία
the way we were...νομίζω αυτή είναι η απάντηση ποιός ήταν ο διαβάτης.
Σ ευχαριστώ Μαρία
Καλημέρα και καλό σ/κ
αφηνιασμενοι δρομοι για "αφηνιασμενους δρομεις"
το ονειρο καταληγει παντα βουρκωμενο ! καλημερααα..
δεύτεροι χαιρετισμοί σήμερα. επι αιώνες τα ίδια ακούσματα. και αναρωτιέμαι ποιος κατοικεί ποιόν και που ...
καλησπέρα Δέποινα, καλό Σ/Κ εύχομαι.
Δημοσίευση σχολίου