17 Μαρ 2011

Ποιός ήταν

Διαβάτης
μισής ανάσας νότα
Γυρεύει η απώλεια
το στιγματισμένο ακατόρθωτο

Μια μικρή
άλυτη συνάρτηση
η ηχώ των περασμένων


Κρατούν καλά
τα μυστικά τους οι χαράδρες
και χάνεται ο διαβάτης
στις κοφτερές πλαγιές τους

Λεία ευάλωτη τα βήματα
Αφηνιασμένοι δρόμοι
και δυο δράμια
βουρκωμένα όνειρα

Έχει η ψυχή εγκαύματα
και φωτιές τα μάτια

Δαγκώνουν τ’ ανθισμένα
το τσαλακωμένο ανέφικτο

Ποιος ήταν ο διαβάτης
πριν τα βήματα
γεμίσουν σκιάχτρα
;




Μαρία Ροδοπούλου

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Καιρό είχα να δω από σένα ποίημα. Μήνες.
Πολύ χαίρομαι. Όσο κι αν έχεις πει ότι δεν σε εκφράζει όσο η πεζοποίηση, εγώ σε βρίσκω ιδιαιτέρως καλή σε αυτό.

Δεν ξέρω αν υπάρχει διαβάτης...ή αν υπήρχε...
Ξέρω πως τα σκιάχτρα έχουν περικυκλώσει τις ζωές μας.

Καλησπέρα Μαρία

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

the way we were...νομίζω αυτή είναι η απάντηση ποιός ήταν ο διαβάτης.

Σ ευχαριστώ Μαρία

Καλημέρα και καλό σ/κ

Κολατσιδακη Δεσποινα είπε...

αφηνιασμενοι δρομοι για "αφηνιασμενους δρομεις"
το ονειρο καταληγει παντα βουρκωμενο ! καλημερααα..

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

δεύτεροι χαιρετισμοί σήμερα. επι αιώνες τα ίδια ακούσματα. και αναρωτιέμαι ποιος κατοικεί ποιόν και που ...

καλησπέρα Δέποινα, καλό Σ/Κ εύχομαι.

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive