Γυμνωμένα λιγνά δέντρα
Αναιμική κραυγή του αγέρα
στα δύο σπάει τον αδύναμο κορμό
Πίσω απ τους φράχτες
λιμνάζουν τ αστέρια
και οι μορφές γοργά νυχτώνουν
Ελάχιστοι κυματισμοί
στ αμπάρια σιωπηλών σπιτιών
Κάτω απ τα γήινα θεμέλια ο χρόνος
Νέφη περαστικά
προσωρινή ρυτίδα τ ουρανού
Λιωμένο κερί ξεχασμένη φλόγα
εμείς
Μαρία Ροδοπούλου
Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.
Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων
