Και ό, τι πολύ πληγώνει
όπως όταν το άλογο ατίθασο καλπάζει
και θανάσιμα τα ανίδεα χαμομηλάκια
τραυματίζει
εκείνα κρύβουν βαθιά-βαθιά στο χώμα
την γνώση και σηκώνουν άλλη μια φορά κεφάλι
με την ανάμνηση στον μίσχο
και στην ευωδιά την μοίρα
και το άλογο στο τέλος της ημέρας
με τραυματισμένες τις οπλές
κρύβει βαθιά-βαθιά στα μάτια
τον πόνο και τον πεταλωτή αγόγγυστα δέχεται
με την μνήμη στα πόδια
και στα γκέμια του την μοίρα
κι ό, τι πολύ πληγώνει
κύκλους κάνει
γιατί έτσι είναι στην φύση πρέπον
είτε άλογο γεννιέσαι είτε χαμομηλάκι ανθίζεις
Μαρία Ροδοπούλου
όπως όταν το άλογο ατίθασο καλπάζει
και θανάσιμα τα ανίδεα χαμομηλάκια
τραυματίζει
εκείνα κρύβουν βαθιά-βαθιά στο χώμα
την γνώση και σηκώνουν άλλη μια φορά κεφάλι
με την ανάμνηση στον μίσχο
και στην ευωδιά την μοίρα
και το άλογο στο τέλος της ημέρας
με τραυματισμένες τις οπλές
κρύβει βαθιά-βαθιά στα μάτια
τον πόνο και τον πεταλωτή αγόγγυστα δέχεται
με την μνήμη στα πόδια
και στα γκέμια του την μοίρα
κι ό, τι πολύ πληγώνει
κύκλους κάνει
γιατί έτσι είναι στην φύση πρέπον
είτε άλογο γεννιέσαι είτε χαμομηλάκι ανθίζεις
Μαρία Ροδοπούλου