Βιομηχανοποιημένη

Στον υπόκωφο ήχο
μεταλλικού τριγμού  
θα μ αναζητήσουν
απολεσθέν ξύλινο δόρυ

μη ανανεώσιμης ενέργειας
συσκευασμένο προϊόν ραδιενεργών προθέσεων
άμεσης κατανάλωσης
μην αγγίζετε όμως την κορδέλα στα μαλλιά
γιατί ως ξώφαλτση τρυφερότητα αντιλαμβάνομαι
το λύσιμο

ατσάλινα τείχη ο κόσμος γύρω μου
σεμνή γκρίζα στήλη καπνού

οδεύω στην αγκαλιά του μαύρου πατέρα

Κάποτε

η πλάτη ανεμόμυλους κουβαλούσε

αλλά σαν έφτασε
στα αιολικά ρουθούνια

η στείρα μυρωδιά της μόλυνσης

ξεπέζεψαν με σωλήνες στην καρδιά

τώρα κάνουν τραμπάλα

στα ξεχασμένα ποιήματα

καμιά μόνωση  
στα παιδιά με τους φανελένιους αγκώνες
έχουν πετάξει προ πολλού τα μπαλώματα στα μάτια

Εξατμισμένη οργή
εγκλωβισμένη

στην ακούραστη γραμμή παραγωγής

Αιμορραγούν τα ύψη

από τις σιδερένιες καμινάδες 

Η Μυρτώ ολοένα πέφτει

στο σφυρηλατημένο αδιέξοδο
δεν αντιλαλούν οι προσευχές
μες στους ανεξίθρησκους αγωγούς

κι εγώ
πικρή ήττα μες στα μεταλλεία

μικρόψυχων επικήδειων ημερών 

Ολοένα γλιστράει μακριά μου η ζωή  

Χωρίς κανέναν ν αναρωτιέται τι απέγινα


Μαρία Ροδοπούλου

από το βιβλίο "Είμαι Πολλές" ,2013, εκδόσεις "Ιδεόγραμμα"