"Υπάρχει μια ανιστόρητη τρυφερότητα στο έγκλημα. Απ όλους τους συμμετέχοντες"
Παραπληγικές γυναίκες
με το κουβερτάκι στα μαλλιά
για να μην κρυώνουν τα τραυματισμένα μάτια
πώς να σε καλωσορίσουν όταν ποτέ δεν σε γνώρισαν
Στις σαλιωμένες διαχωριστικές γραμμές των λεωφόρων
Στα ταλαιπωρημένα κλαδιά της γριάς αμυγδαλιάς
Στα σκαλοπάτια που πουθενά δεν οδηγούν
Στα ψεύτικα μαντεία των περασμένων καιρών
Στ αληθινά σφαγεία των τωρινών εποχών
~ στο αίμα που σε φοβήθηκε ~
σε ικέτεψαν
σε πόθησαν
Σε κάλεσαν
Σκορπισμένα κορίτσια συντρίβονται
στο γρανιτένιο πρόσωπο του χειμώνα
Τι πιο ρεαλιστικό από αυτό που ζεις
Ίδιες εικόνες
Ίδιες κουρτίνες
Ίδιος καπνός τσιγάρου
και ο πρόθυμος χορηγός ίδιος με τον πρόσφατο λιμό
ανάθεμά τον
Εσύ πουθενά
εμείς εδώ
δανεικό ιώδιο στα προσωρινά καταφύγια
πόσο θα αλυσοδέσουμε την σάρκα για να περισσέψει η συμφορά
Φθαρμένα φίμωτρα σιωπηλής σκύλας
που δίνει γενναιόδωρης αμοιβής κίνητρο
στην κλεψύδρα του λυκόφωτος
οι παραπληγικές γυναίκες
με το ροζ κουβερτάκι στα μαλλιά
και τον κρυμμένο δολοφόνο στις αδύναμες αρθρώσεις
Μαρία Ροδοπούλου
Υ.Γ.
Δεν αρκεί να λες 'όχι' όταν η δίψα σε συγκλονίζει
