Επίπλευση

Οι ατάκες ματαιωμένης όρασης
οξειδωμένοι Δον Κιχώτες

στο πλάι μου περπατούν

Τόση γη τριγύρω μου

χωρίς μια ιδέα υπόστεγο  

να με προστατεύσει

Με σαρκάζουν τα ισορροπημένα

το αίνιγμα στρίβει γωνία

μόλις τ ακουμπήσω

Ωρίμασε  ο χορτάτος εαυτός μου

απειλεί τις παροιμίες

Πάνω στην βιασύνη της η πόρτα

σκόνταψε στην μάντρα

θέριεψαν οι αοριστίες

Όσο τα όρνεα δειπνούσανε

τις ακυρώσεις

τα πόδια συνθηκολογούσαν

με την μόνιμη διαμονή

Κι εγώ εξομολογούμαι
 στο άδειο μου τραπέζι

τις μετανιωμένες προφητείες

Οι ατάκες άκυρου φορτίου

παραθεριστές  ήρωες

στο πλάι μου περπατούν

Τόση στεριά τριγύρω μου
Ούτε μια λίμνη - έστω μικρή

ν ακουμπήσω την αλήθεια

να δω αν επιπλέει

ακόμη κι αν τα τέκνα της
έχουνε ουρές στην γλώσσα

Μαρία Ροδοπούλου
"Είμαι Πολλές" εκδ.Ιδεόγραμμα