« Ά, πόσα ρόδα στὸ ἡλιοβασίλεμα
–
τί ἔρωτες Θέε μου, τί ἡδονὲς
τί ὄνειρα,
ἂς πᾶμε τώρα
νὰ ἐξαγνιστοῦμε
μὲς στὴ λησμονιά.»
Τάσος Λειβαδίτης
τί ἔρωτες Θέε μου, τί ἡδονὲς
τί ὄνειρα,
ἂς πᾶμε τώρα
νὰ ἐξαγνιστοῦμε
μὲς στὴ λησμονιά.»
Τάσος Λειβαδίτης
Οι σχηματισμένες αγάπες
ολοκληρώνουν τις προτάσεις
Χωρίς έκτακτο παράρτημα
παρκάρουν το τέλος
στο χαλάκι της εισόδου
μαζί με ό, τι ξεχνάνε πίσω τους
οι εποχές
Μια σκονισμένη ανούσια περίληψη
καρφιτσωμένη
στο σημείο που σκουπίζει τα πόδια του
ο χρόνος
Ακριβώς από κάτω
τα πεσμένα μαλλιά αχυρένιων ονείρων
τίποτα άλλο
παρά ένα βαρετό ρέκβιεμ
ενοικιαζόμενων παραισθήσεων
Κι εσύ
ένα ξεθωριασμένο ιερογλυφικό
κάπου στης μνήμης
την αραχνιασμένη σοφίτα
Μαρία Ροδοπούλου