Αποπροσανατολισμένη

Ξενυχτάει με μάτια αποπροσανατολισμένα

Και κάποτε όλες αυτές οι γαίες
που εκείνη κι όλες της τις υπάρξεις όριζαν
~ κι ήταν πολλές μες στον αέναο χρόνο ~
καταποντίστηκαν σε μια γουλιά ξηρασία

Η πυξίδα
που στιγμάτιζε την ουσία
έσπασε με την απώλεια της σκιάς
Τότε εμφανίστηκε
χωρίς τυμπανοκρουσίες
χωρίς μεταμφιέσεις
και χωρίς άλλοθι

ο όλεθρος

Πώς θα επιβιώνει χωρίς ίσκιο
μες στους αιώνες
η θλίψη του ονείρου
κι αυτή η άμορφη εγώ
μοναχή
χωρίς εμάς
χωρίς λόγο διάλογο μονόλογο αιτία
πως χωρίς όλες εμάς
μπορώ να συνεχίσω;

Μια ακτή
μια θάλασσα
ένας ουρανός
μια ύπαρξη
μια αιτία
μια απώλεια

απλά
δεν χωράει
ούτε εμένα
ούτε εμάς

είπε

κι αποσύρθηκε
πίσω από την κουρτίνα της έναρξης

Εξάλλου
στις μορφές της
μόνο το τέλος
ήταν ταιριαστό

Κι όσο κι αν την σκληρότητα ποθούσε
μόνο ως εχθρό, την απάντησε

Μαρία Ροδοπούλου