Μια σταλιά σκοτάδι

Ακόμα προσπαθεί
αστέρια πρωινά ν’ αγγίξει
κι ας είναι ανώφελο το αίμα
σε γη
που ο εσπερινός απουσιάζει

Κόβει το δάκρυ του στην μέση
τσιγκούνικος καιρός
όλα μισά τα δίνει
ακόμα κι απ’ τον άνεμο
ξεζούμισε το νερό
με ένα φτερό
φθηνό
στις άκρες του δαγκωμένο
πώς θα πετάξει
στον μοβ
μου
ουρανό

τόσοι περαστικοί τριγύρω
κανένας δεν του δάνεισε
έστω ένα κομμάτι νύχτας


Μαρία Ροδοπούλου