Τα σύννεφα άλυτοι γρίφοι
Σαν το
αντάμωμα του ήλιου με το φεγγάρι
σφυρηλατημένο με βροχή το ξίφος
καθώς οι
αναμνήσεις ξεπλένονται με αίμα
κάθε αντίο και μια μετάνοια
το πεπρωμένο
χαράζεται σε κοφτερή λεπίδα
κι απλά ανησυχώ μήπως κρυώνεις
βλέπεις η γη κι ο ουρανός ποτέ δε σμίγουν
όσα αστέρια κι αν στα χέρια σου φυλακίζεις
όσα βουνά και ποταμούς κι αν διαβείς
ποτέ δε θα πιάσεις ό,τι δε σου ήταν γραφτό
Εξάλλου
ο θάνατος είναι μία στιγμή
και η ζωή απλώς μια ανάσα
ίσως οι δρόμοι μας τότε να διασταυρωθούν
Μαρία Ροδοπούλου
