27 Μαΐ 2012

freak show




Ανασαίνω αναρρώνοντας φαντασιώσεις
από την βαρεμάρα ανίκανων σαλτιμπάγκων


Το ηλιοβασίλεμα γέρνει βαρύ
πάνω στην τέντα του παλιού τσίρκου

Αναβαθμίζω εκδόσεις ακροβασιών
Προσλαμβάνω θηριοδαμαστές
τεντωμένων σκοινιών
και απολύω τους εργοδηγούς
μεταξωτών διχτυών

Ανάμεσα στις διακεκομένες ράγες
παροπλισμένου τραμ παίζω τις κορίνες
της Οντέσσα, της φώκιας ταχυδακτυλουργού

Η Κλώντ, γυναίκα τέρας,
στρίβει το μουστάκι της
και ανασηκώνει τα σιλικομένα βυζιά
μέσα από την βιτρίνα που χωρίζει το κοινό
με τους αληθινούς πελάτες

Το τελευταίο της κόλπο είναι
να γλύφει με την γλώσσα τον αφαλό της

Ο γελωτοποιός έτοιμος
μες στα παράταιρα παπούτσια του
χορεύει στις ζητιάνικες μύτες
μιας κλαψιάρας μπαλαρίνας

Η γοργόνα μέσα στο υδάτινο τανκ
ερωτοτροπεί με τον, δεμένο στην ουρά της,
παρθένο Ζίγκφριντ

Οι δύο κύκνοι, νεκροί,
έβγαλαν σε δημοπρασία τα ασπρόμαυρα φτερά
ανάμεσα στα όμικρον του ονόματός τους

Το στόμα τους ενοικιάζεται για βέβηλες πράξεις
Ο Βρασίδας, ο ψωριάρης ελέφαντας, είναι μόνιμος ασελγός τους

Και ο Χέλγκ, ο αμφίφυλος ερωμένος μου,
- Κομπέρ της Βραδιάς -
ανακοινώνει με λυπημένη φωνή

«Η Παράσταση είναι αφιερωμένη
στην πολυαγαπημένη μας Γκαάλ Νοεμί»

Στην γωνία της σκηνής
ο Άντυ Γ., το παρδαλό ερίφιο,
κλαίει με λυγμούς ...



Μαρία Ρoδοπούλου


Ψαλιδίζω τα φτερά
των πολύχρωμων παγωνιών
Η γνήσια παράσταση
δεν χρειάζεται πλουμιστά πτηνά
για την αποθέωση της πλατείας

Μόνη της ανεβαίνει σε παλκοσένικα που αναπνέουν

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive