Κάθε που χαράζει ...

Μπορεί να έχω λίγο παραφρονήσει
αλλά κάθε που ανατέλλει
γεμίζω τύψεις
Συνέχεια σκέφτομαι
"Η μέρα που τελείωσε ο κόσμος"

Κι όλο γερνώ κι όλο γερνώ

Ανάμεσα στις ελπίδες
και τις ενοχές εξοικειώνομαι με τον τίτλο
Που και που κλαίω
για να μην με λησμονήσουνε τα μάτια
Έρχονται φορές
που φίλοι αφήνουν στο κατώφλι μου
ένα ματσάκι λευκές βιολέτες
και φεύγουν χωρίς να διακόψουν την απόσταση
Τις ακουμπώ στα χείλη
Προσεύχομαι να μην βουλιάξουν
Θα έλεγε κανείς
πως επωφελούμαι τρυφερότητας μακρινής
Αποφεύγω τις ευθανασίες
Απλά απεργώ του μέλλοντος

Ίσως να έχω λίγο τρελλαθεί
αλλά κάθε που χαράζει
μέρα χθεσινή
μυρίζουν οι βιολέτες


"Και καταντά το αύριο πια
σαν αύριο να μην μοιάζει" Κ.Καβάφης



Μαρία Ροδοπούλου