Μάτια εξόριστα

Βρέχει λάσπη απόψε
Σιδερένιο το κοχύλι
και η μαυροφορεμένη αυγή
πολυκαιρισμένη λύπη
στις δαγκάνες του πιασμένη
Ατελέσφορο κύμα
στην σάρκα παγιδευμένο
τις γαίες των ονείρων του μασάει
Μικρά μου στρογγυλά
της άνοιξης ζουμπούλια
μάτια
του νερού εξόριστα
φέτος δεν θα σας χαϊδέψουν
Μυτερά
άθραυστα
μαρμάρινα σαγόνια
και να, ύδωρ μου χαμένο,
τα χέρια μου άλλο δεν θα σε ξοδέψουν

Βρέχει λάσπη απόψε
 Οι προσευχές βρωμίζουν
και το κερί
που άναψα για σένα
στο περβάζι σου
ταμένο


Μαρία Ροδοπούλου