Μου πέφτει λίγο στενή στην προοπτική
η
καψαλισμένη απόγνωση Στάρα κούρμπα η απελπισία
κι ενώ η Τσάρλι κλαίει καθισμένη στο παγκάκι
κάτω από το λουλουδιασμένο γάβγισμα έξω από το Μπιλμπάο
εγώ κάνω κλικ στα νεκρά περιστέρια του Sao Paoulo
εγώ κι η υδρόγειος σφαίρα της εξορίας
έχουμε συνάψει
διεστραμμένες
ερωτικές
σχέσεις
Με άφτρες στα μάτια και ένα γιγάντιο κριθαράκι στα χείλη
σκέφτομαι τις ώρες που δροσίζετε ανεκπλήρωτο λαρύγγι
στους καταψύκτες δημόσιας χρήσης
Και στις ψειριασμένες φαβέλες
μετρώ τις μυρμηγκιές που το πρόσωπο γεννά και ολοένα θεριεύει
Η υγρασία που επικρατεί στην σιωπή μου
ισούται με το άθροισμα της Sahara και της Antarctica
Αποτέλεσμα; Μηδέν
Τα χαμηλά δεμένα με χτυπάνε στις μασχάλες
και με στενεύει ο κορσές
του φροντιστηριακού εγχειριδίου εργολάβων
λιβανισμένης λύπης
στους πρόποδες των Γέτι της φαντασίας μου
εκεί όπου τα μικρούλικα τρολ στήνουν
μικρούλικα
άθλια αντίσκηνα
με τον αστράγαλο γεμάτο ιχώρ και λιβάνι
Μαρία Ροδοπούλου
