Η ξηρασία του παρόντος

Χάνομαι στην διψασμένη κοίτη

ουρανού που ολοένα στερεύει

Γίνομαι ένα μικρό κομμάτι λάσπης

Αδελφοποιημένο χώμα  

Μέσα μου ένα αμυδρά υγρό μάτι

βαραίνει από την ξηρασία του ενεστώτα

και κάθε ώρα κάθε στιγμή κάθε λεπτό

χάνει την όρασή του

κι εγώ
κουλουριάζομαι 

ξεραμένος σβώλος
στο χαμόγελο του μαρμαρωμένου βασιλιά



Μαρία Ροδοπούλου