Τρόμος

Τα μοναχικά πρωινά

θανάσιμη παγωνιά στο σώμα

μεταλλαγμένη ύπαρξη

χέρια νεκρά ψάρια

και μάτια πεθαμένου ελαφιού

στόμα ορθάνοιχτο στον τρόμο
 

Αλλού γεννηθήκαμε

κι αλλού πάψαμε…

σαν τα κεράκια που πωλούνται

δήθεν αρωματικά

από πλανόδιους επιτήδειους

λαγοκοιμόμουν
την ώρα της καταστροφής

Τώρα πια τα θλιβερά πρωινά

σαρκάζουν τις καμένες πατούσες

και τα σάβανα

– ω τι γλυκά

τη γύμνια μου αυτά καλύπτουν

Μαρία Ροδοπούλου