Τελεσίδικες απώλειες

Οι μαρμάρινες βρύσες
γεννήσανε στείρες σφήκες
Τόσες δωρεές και καμιά
δεν με ελέησε υγρασία

Κάποτε όμως
ένα Αγαπημένο στόμα
με ζωγράφισε ολόκληρη στο χώμα

Αλλά
Δάκρυσαν τα μάτια
χάλασε το περίγραμμα της ζωγραφιάς
Τελεσίδικες απώλειες
μουρμούρισε το χώμα

Δε πειράζει, απάντησα
Τουλάχιστον, είναι Άνοιξη

Γεράσαμε, σου είπα
ενώ ξημέρωνε συνηθισμένη μέρα,
ώρα να γυρίσουμε σπίτι…



Μαρία Ροδοπούλου

Αφιερωμένο στις τελεσίδικες απώλειες…