Κι είχε τόσο πλάκα κάποτε...

Once upon a time
it was such fun, bro…

Τίποτα το διαφορετικό

μην ανοίγεις τις γρίλιες
γκρίζα μέρα παραμονεύει

Ακόμα ξημεροβραδιάζομαι
στα ξηροχυμένα σεντόνια
γαριασμένης ανθρωπότητας
αυτοδιαφημιζόμενη  Σεβάχ
ξερνάει αίθουσες τοκετού
ξεκουμπώνοντας   με μαεστρία
τροπάρια αναμονής
Οι φλέβες παίζουν hard rock
με το δέρμα
με τα οστά
με τα πρησμένα μαστάρια
του Θανάτου
Ω μαρμάρινη οπτασία
με ορθωμένο τον δείκτη
πίσω σου οι ανταρσίες
Αν, τώρα,
στο προσκεφάλι
έριχνες μια δεκάρα
στο σάλιο θα πνιγόταν
Ούτως ή άλλως
η ιστορία την έχει διασχίσει
με μεγάλα
σιδερένια
ανελέητα
εγκλήματα

                                                                Κι υπήρχε μόνο ένας δρόμος
προς την κόλαση, αδερφή μου…

Μαρία Ροδοπούλου