Τα ρολόγια της Σιβηρίας

Λένε
πως κάποτε τα λέπια
έταζε
στ’ αγάλματα αρσενικών Θεών
Με φλάουτα και γλέντια
γιόρταζε το τέλος εποχών

Πέφτω στην δίνη των θαυμάτων
Τι όμορφα που στέκεσαι
             δεκανίκι μου

Τώρα
θαμώνας συχνός
στων δήμιων τα καφενεία
τάζει μόνο στις λιγούρικες μύγες
που απροειδοποίητα
και χωρίς καμία σοβαρότητα
συμβιβάζονται
με την Σιβηρία των ρολογιών της

αχ τελειότητα
                                  μου
           κτητική προσωρινή
                     περασμένης αυγής
πόσο πολύ μ’ εμποδίζεις
να σ’ αγγίξω

Πεθαίνω στην μειονότητα
των πάγων σου
σβήνω στ’ αναμάρτητα αποφόρια σου


Μαρία Ροδοπούλου