Κάτοπτρο

 Ένα σύννεφο ο τρόμος
και δυο σκιές σ’ αναμονή
μαύρη τουλίπα ο ερωμένος
και δυο ρουφηξιές
άσπρης λησμονιάς στο τρίγωνο της μνήμης
Γραπώνομαι
                    λύτρωση
από τα πεφταστέρια
               Η εξαίρεση του σύμπαντος
και το αντίστροφο είδωλο
              στο κάτοπτρο του κόσμου
ποτέ δεν έμοιασε με σένα
                                         με μένα

Λατρεύω τις μέλισσες
             που καταδιώκουν τους τροφαντούς κόσμους
φορώντας τα τραχιά φτερά
                       αναπάντητων προσευχών

Και τώρα σ αφήνω στην ησυχία σου
Νυμφεύσου τον θάνατό σου
               κι εγώ τις απώλειες μου

στεφάνια θα λάβουμε και οι δύο…


Μαρία Ροδοπούλου

Στο διάβολο πια με αυτόν τον πλασμένο
κατ εικόνα και καθ ομοίωση του Κακού κόσμο