Ο Μήνας των Νεκρών Νερών

Ονειρεύομαι καθρέφτες χωρίς κορνίζες
Πνίγονται στην θάλασσα
κι η στιλπνή τους επιφάνεια
θυμίζει τεράστιο στόμα που βοήθεια φωνάζει

Ονειρεύομαι ανθρώπους χωρίς μάτια
Νερό ανασαίνουν
και το λείο πρόσωπό τους
στόμα τεράστιο θυμίζει που βοήθεια φωνάζει

Ονειρεύομαι τις εκτρώσεις της νύχτας
σ ένα μπλαβί ουρανό γεννιούνται
κι οι μύριες γλώσσες τους
μουδιασμένοι Ήλιοι

Ονειρεύομαι τις αιρέσεις πρωινών
σε φαλακρό βουνό γεννιούνται
κι οι κορώνες στο στόμα τους
σιδερένια στόματα θυμίζουν
- ακούστε με. Σιδερένια σφαλιστά στόματα-

Με κουβέρτες όνειρα
σκεπάζω το κεφάλι
μα η υπόλοιπη γυμνή

Ονειρεύομαι, που λες, τον Μήνα των Νεκρών Νερών


Μαρία Ροδοπούλου


© 2007 – revision
από την ανθολογία «Εικονική λογοτεχνία και www.ποίηση.gr”
Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές