Στην αιχμαλωσία

"Να 'ξερες, Κύριε, πόσο με θλίβουν οι ανθρώπινες μονωδίες"

Το πλευρό της εσαεί αιχμαλωσίας
αναθηματικός γιαλός ουράνιου ισημερινού
Λιγνό σακατεμένο κυπαρίσσι
οικοτροφείο σιωπηλών χρυσανθέμων
όμβριες ώρες ματώνει
δακρύζει άδεια ρολόγια
Στων φύλλων του την άκρη
πουλιά που μάταια γνέφουν
λάδι στο τρεχούμενο νερό
μέλι στο προπατορικό ψωμί
πετάνε την ψίχα
μασουλάν την κόρα
Μοναχικός Γαλαξίας
όμηρος υποθέσεων
με το κουτί του φαρμακείου
σε ετοιμότητα
φοράει τον πατέρα
καταδίδει την κόρη
επουλώνει το παιδί

Το φυλακισμένο πλευρό
δεν εξιλεώνει τίποτα
ούτε καν τις αμφιβολίες του


Μαρία Ροδοπούλου