30 Μαρ 2020

Μυθευμένα Σχήματα

Πως να κοιμίσω τα θεριά
όταν στης πένας μου την κόγχη
                                                                                                              ορέγονται θανάσιμες συγκρούσεις
                                                                                                                          με δάκρυα γεωμετρικά;






Δεν σχηματίζομαι πια, είπε
με χαμόγελο ίσαμε τις κηδευμένες παλάμες ανεβασμένο

Διότι το δανεισμένο πλευρό τραυματίζεται
όταν χύνομαι στις εξισωτικές προπαγάνδες
που στα πρόχειρα έγραψαν ευνουχισμένες λύσεις
Και ξυπνώ παρατημένο καλούπι
πλάι στα αργόσυρτα χρησιμοποιημένα μου

Αργότερα
σαν με προλάβουν οι καιροί
γίνομαι παράθυρο
στην ευδαιμονία των προπατορικών

Έτσι δίνομαι
χωρίς περιττούς κυματισμούς στα μάτια

Ανεπιτήδευτη των ενοχών
- με την μακαριότητα
παιγνίδι
παλιό
σπασμένο -
επιδίδομαι
στην πλήρη κατάργηση στερεομετρικών σκηνικών

Εγώ, απάντησα θυμωμένα,
δεν επιδίδομαι σε ασκήσεις πολυφωνίας
ούτε επικαλούμαι πλευρικές καταγωγές
για να δικαιολογήσω απάλειψη ή επικάλυψη
ή να κρύψω στέρηση δαιμόνων

Απλά Είμαι

Και μην γελιέσαι
Όλα αυτά τα σχήματα
ο δυσλειτουργικός διαβήτης των ματιών σου

‘παρά-μύθευσε’





Τίποτα δεν ζήλεψα
ει μη μόνο την ατάραχη αδιαλλαξία του χρόνου
Φροντίζει εκείνος για το τελικό μας σχήμα







Μαρία Ροδοπούλου


Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive