Dark Virtual Poetry

Υπάρχουν φορές που όλες οι πόρτες μόνο σε πόρτες οδηγούν
Η μία πόρτα μετά την άλλη και μετά άλλη και μετά άλλη ...
Πόσες πόρτες μπορεί ο νούς να ξεκλειδώσει χωρίς να γητευτεί
από τις φωνές που μες από τους τοίχους τον καλούν;
Αλλά μόνο σαν δεις στα πόδια σου τις αλυσίδες θα μπορέσεις να τις σπάσεις
Και είναι κι αυτή η γριά που στο πλάι μου ξαπλώνει
μόλις ο ύπνος με κερδίζει
Μισοκοιμισμένη πάντα την ίδια ερώτηση κάνω
"Πως διώχνεις τα όνειρα που έχουν στην ψυχή σου θρονιαστεί;"
και πάντα την ίδια απάντηση παίρνω

Γιατί θέλεις να τα διώξεις;
Πως θα κερδίσειs το δικαίωμα να θρηνείς όλα όσα για πάντα θα φύγουν
Για πες μου, λοιπόν, τι θα χάσεις αν δεν έχεις;



Μαρία Ρ.